This is Anfield – You’ll Never Walk Alone

[teaser]Bij een voetbalwedstrijd van Liverpool op Anfield ben je, als je het geluk hebt erbij te kunnen zijn, niet meer buitenstaander, en niet alleen toerist. Of je wil of niet, je wordt ondergedompeld in een sfeer van ongekende passie. Je voelt de innige band tussen de aanhang en de club; ze zijn door dramatische dieptepunten en hoogtepunten tot elkaar veroordeeld.[/teaser]

We had dreams and songs to sing
About the glory, round the Fields of Anfield Road

De traditie van de Beatles en Gerry & the Pacemakers, de Ferry die de rivier de Mersey oversteekt, de traditie van de beroemdste tribune ter wereld The Spion Kop, het verdriet en de verwerking van de Hillsborough Disaster, het Wonder van Istanbul 2005. Het verleden van de managers die zo veel voor Liverpool hebben betekend, Bill Shankly, Sir Matt Busby, Bob Paisly, en recentelijk de terugkeer van ‘King Kenny’ Dalglish.

Samengebalde emoties komen tot uiting in de vele liederen die gezongen worden, waarvan er één de boventoon voert, You’ll Never Walk Alone.
In de twee en een halve minuut direct voorafgaand aan de aftrap zag ik iets wonderlijks gebeuren.

Terwijl elk moment het fluitsignaal kon klinken duurde het nog twee en een halve minuut waarin You’ll Never Walk Alone gezongen werd. En vol eerbied, respect en bewondering wachtten 22 spelers en de scheidsrechter totdat de allerlaatste woorden van het lied gezongen waren.

Twee en een halve minuut lang werd er niet begonnen en voerden de stem en de passie van 40.000 aanhangers de regie. Het begin van de wedstrijd werd daaraan ondergeschikt gemaakt. Inmiddels begrijp ik het.

En die twee en een halve minuut heb ik toevallig gefilmd. Je begrijpt pas wat er in dat filmpje (aan het einde van dit verhaal) te zien is, te horen, en wat daar beleefd wordt als je beseft dat daar het een en ander aan is voorafgegaan, want:

We had dreams and songs to sing
About the glory, round the Fields of Anfield Road

That’s what we call history…

[divider]

[fancy_header]You’ll Never Walk Alone was vanaf het begin beladen met drama[/fancy_header]

You’ll Never Walk Alone heeft z’n oorsprong in de opera Carousel van Rogers en Hammerstein (1945). In de tweede acte zingt Aunt Netty het lied om Julie te troosten en moed in te praten (Julie verloor haar man Billy die bij een mislukte roofoverval zichzelf van het leven beroofde om te voorkomen dat hij gevangen gezet zou worden). In de slotscène is er een reprise van You’ll Never Walk Alone wanneer Billy naar de aarde terugkeert om met zijn vrouw Julie getuige te zijn van de graduation ceremony van zijn dochter Louise. [1]

Het lied is door veel artiesten gezongen, onder wie Frank Sinatra, Judy Garland, Gerry & The Pacemakers, Elvis Presley, Doris Day, Roy Hamilton.

Aan het einde van de Emmy Awards van 2001, in een surprise appearance, zong Barbara Streisand You’ll Never Walk Alone om de slachtoffers van 11 september 2001 te herdenken.

Renée Fleming zong het lied bij de inauguratie van president Obama op 20 januari 2009. [1]

When you walk through a storm
Hold your head up high
And don’t be afraid of the dark
At the end of the storm
There’s a golden sky
And the sweet silver song of the lark

Walk on through the wind
Walk on through the rain

Though your dreams be tossed and blown
Walk on, walk on with hope in your heart
And you’ll never walk alone
You’ll never walk alone

When you walk through a storm
Hold your head up high
And don’t be afraid of the dark
At the end of the storm
There’s a golden sky
And the sweet silver song of the lark

Walk on through the wind
Walk on through the rain

Though your dreams be tossed and blown
Walk on, walk on with hope in your heart
And you’ll never walk alone
You’ll never walk
You’ll never walk, you’ll never walk alone.

[fancy_header]You’ll Never Walk Alone – Liverpool – Gerry & the Pacemakers[/fancy_header]

Deze tijdgenoten van de Beatles waren ook afkomstig uit Liverpool, net als de Beatles traden ze in hun beginjaren behalve in Liverpool ook veel op in Hamburg, en net als de Beatles kwamen zij onder de hoede van de manager Brian Epstein. Gerry en Fred Marsden hadden de groep in 1959 opgericht onder de naam Gerry Marsden and The Mars Bars [2], een naam die na klachten van de firma Mars veranderd moest worden. [3].

Eén van de eerste nummer één hits van Gerry & the Pacemakers was Rodgers and Hammerstein’s You’ll Never Walk Alone (oktober 1963). Het is dus niet vreemd dat de traditie dat voetbalsupporters het lied massaal zingen begonnen is bij Liverpool FC, in het begin van de jaren 60. Ook Gerry Marsden zelf vond dat zowel Gerry & the Pacemakers als The Beatles in Liverpool het meest authentiek waren en klonken:

The Beatles and ourselves (The Pacemakers) – we let go when we get on-stage. I’m not being detrimental, but in the south, I think the groups have let themselves get a bit too formal. On Merseyside, it’s beat, beat, beat all the way. We go on and really have a ball. [3]

[margin30]

Hillsborough

Van dit nummer werd in mei 1989 een speciale charity version uitgebracht, ter nagedachtenis aan de 96 Liverpool-supporters die op 15 april 1989 omkwamen bij de Hillsborough ramp in Sheffield. De artiesten voor deze versie waren The Christians, Frankie goes to Hollywood (Holly Johnson), Paul McCartney, Gerry Marsden and Stock Aitken Waterman. [4]

Het kon niet anders of You’ll never walk alone kreeg door deze tragedie opnieuw de extra lading van rouw en troost waarmee het lied al in de musical Carousel van Rodgers and Hammerstein beladen was.

Hillsborough Memorial op 15 april 2009

Twintig jaar na dato, bij de Memorial Service at Anfield for 20th Anniversary of Hillsborough Disaster zong Gerry Marsden van Gerry & the Pacemakers nog eens the club’s anthem voor de 28000 aanwezigen die getuige waren van deze bijzondere dienst.
[one_half]

[/one_half]

[one_half_last]

[/one_half_last]

Het lied van Gerry and the Pacemakers dat het clublied van de trouwe Liverpool-supporters was geworden, was vanaf 15 april 1989 angstaanjagend toepasselijk, en was dat 20 jaar na de tragedie nog steeds; bij de Memorial Service trad Gerry Marsden nog een keer op …

[youtube url=”http://www.youtube.com/watch?v=HcBRHYuOr-A” rel=”0″]

You’ll Never Walk Alone seemed to sum up the message the fans wanted to give. [5]

Op dezelfde dag besteedt de BBC aandacht aan hoe ‘Hillsborough’ herdacht werd:

April the fifteenth, 1989, is one of football’s darkest days. 96 people lost their lives at an FA Cup semifinal at Hillsborough. Liverpool fans sing You’ll never walk alone before every game. Today’s rendition of the club’s anthem was emotive and highly charged. [6]

[vimeo url=”http://www.vimeo.com/21718819″]
[divider]
[pullquote4 quotes=”true” align=”left” variation=””]Why so many taken on that day?[/pullquote4]

[divider]

Het monument Liverpool Memorial, naast de Shankly gates:

[divider]

The Fields of Anfield Road

The Fields of Anfield Road is één van de populairste liederen die vaak gezongen worden door de Liverpool supporters. Het heeft als bron The Fields of Athenry, geschreven en gecomponeerd door Pete St. John in 1979:

an Irish folk ballad set during the Great Irish Potato Famine (1845-1850) about a fictional man named Michael from near Athenry in County Galway who has been sentenced to transportation to Botany Bay, Australia, for stealing food for his starving family. It is a widely known and popular anthem for Irish sports supporters. [7]

The Fields of Athenry is een van de bekendste Ierse protestliederen. Het lied gaat over een gevangene die een dialoog tussen twee mensen opvangt. Het is een dialoog tussen Michael en zijn vriendin Mary. Het liedje speelt in de tijd van de hongersnood. Michael heeft graan gestolen van de Britse autoriteit en zit daarvoor gevangen. Hij zal voor straf worden gedeporteerd naar het Australische Botany Bay. Zijn vriendin Mary staat buiten, met hun kind op de arm. In het laatste couplet vaart het schip weg en Mary kijkt het na.

Het lied kan men zien als een aanklacht tegen de manier waarop Ierland door de geschiedenis heen is behandeld door Engeland. In het lied komen daar twee aspecten van naar voren. Het eerste is dat de Engelsen graan bleven exporteren, hoewel er een grote hongersnood woedde onder de Ierse bevolking. Het tweede is dat ze een jongeman afvoeren en zijn vrouw en kind achterlaten zonder kostwinner. [7a, met de tekst van The Fields of Athenry]

The Fields of Anfield Road wordt door Liverpool supporters gezongen op dezelfde wijs, waarbij de tekst is aangepast aan Liverpool’s geschiedenis en stadion. Het couplet ‘Beside the Hillsborough flame […]‘ werd in 2009 toegevoegd, toen op indrukwekkende wijze werd stilgestaan bij de Hillsborough Disaster. [8] Hieronder staat twee keer de 2009 Hillsborough versie, eerst ‘the making of‘:

Liverpool FC legends Kenny Dalglish and Phil Thompson join singing stars including John Power of Cast and Peter Hooton of the Farm to record the Hillsborough tribute, Fields of Anfield Road:

[youtube url=”http://www.youtube.com/watch?v=QGECN_dpDbQ” rel=”0″]

Outside the Shankly Gates
I heard a Kopite calling
Shankly, they have taken you away
But you left a great eleven
Just before you went to heaven
Now the glory, round the Fields of Anfield Road

 

All round the fields of Anfield Road
Where once we watched the King Kenny play
Stevie Heighway on the wing
We had dreams and songs to sing
Of the glory, round the Fields of Anfield Road

 

Outside the Paisley Gates
I heard a Kopite calling
Paisley, they have taken you away
But you left the great eleven
Back in Rome in 77
And the Redmen they’re still playing the same way

 

All round the fields of Anfield Road
Where once we watched the King Kenny play (and could he play!)
Stevie Heighway on the wing
We had dreams and songs to sing
Of the glory, round the Fields of Anfield Road

 

Beside the Hillsborough flame
I heard a Kopite mourning
Why so many taken on that day?
Justice has never been done
But their memory will carry on
There’ll be glory round the Fields of Anfield Road

 

All round the fields of Anfield Road
Where once we watched the King Kenny play (and could he play!)
Stevie Heighway on the wing
We had dreams and songs to sing
About the glory, round the Fields of Anfield Road

[youtube url=”http://www.youtube.com/watch?v=3j0qNEA71v4″ rel=”0″]

[divider]

In het couplet dat naar aanleiding van de Hillsborough Memorial 20th Anniversary werd toegevoegd staat een verwijzing naar de verbittering en frustratie van veel nabestaanden:

Why so many taken on that day?
Justice has never been done
But their memory will carry on
…

Velen voelen dat Justice has never been done omdat belangrijke informatie in de Hillsborough papers nog steeds niet boven water is gekomen. ‘Hoe kon het gebeuren dat …?’: why so many taken on that day?

Er wordt getwijfeld aan het optreden van politie- en ambulancediensten, en andere hulpdiensten; en het stadion van Sheffield Wednesday Football Club was verre van veilig. Al 22 jaar kennen de nabestaanden de volledige waarheid niet, en tasten in het duister over hoe het kon gebeuren dat hun geliefden de dood vonden. Een petitie waarin gevraagd wordt om de relevante documenten openbaar te maken (of de basis te laten zijn van een openbaar te maken rapport) is inmiddels door meer dan 127.000 personen getekend.

Betrokken familieleden hebben altijd met een beschuldigende vinger gewezen naar de Yorkshire Police die ervan wordt verdacht dat ze gemaakte fouten altijd in de doofpot hebben gelaten, misschien wel met instemming van de toenmalige regering Thatcher.

Er lijkt nu schot in de zaak te komen:

The families have always pointed to Thatcher’s visit to Hillsborough the day after the disaster, 16 April 1989, when she was briefed by the then South Yorkshire police chief constable, Peter Wright. The police case, to Lord Justice Taylor’s subsequent inquiry and the coroner’s inquest, was that the disaster was caused by misbehaving and drunk Liverpool fans, many arriving late and without tickets. Taylor rejected that completely, laid the blame firmly on police mismanagement of the crowd – together with the unsafe ground, which was not properly overseen by the council – and he criticised the police for presenting the story of fans’ misbehaviour. Despite that, Thatcher’s press secretary, Bernard Ingham, who went with her to Hillsborough, maintained a view that the disaster was caused by, as he put it, “a tanked up mob” of Liverpool fans. That led families, survivors of the disaster and supporters to believe that he and Thatcher must have been told that version of events during their visit, and so would have been more sympathetic to the police’s conduct of its case through the legal processes which followed. […]
This disclosure is a huge breakthrough in the families’ long campaign for the unvarnished truth
[8a]

[divider]

[teaser]In The fields of Anfield Road klinkt een gevoel voor traditie en historisch besef; waarom Bill Shankly, Bob Paisley en King Kenny Dalglish?[/teaser]

[color_box title=”Bill Shankly, Bob Paisley, Kenny Dalglish”]

Bill Shankly had een working class achtergrond en was de man die Liverpool uit het slop haalde. In december 1959 kreeg hij de leiding bij Liverpool toen ze onderaan in de Tweede divisie bungelden. Een bouwvallig stadion, armzalige trainingsfaciliteiten met één waterkraan, en veel ongetalenteerde spelers vormden de context waarin hij begon.

Shankly besloot bijvoorbeeld dat de spelers eerst ‘op Anfield’ verzamelden om dan met de bus naar het trainingscomplex te gaan, en na de training weer terug naar Anfield. Waar warme douches waren, en gezamenlijk een maaltijd werd genuttigd. Zo kweekte hij saamhorigheid.

Omdat hij zo dicht bij de fans was en zich hun lot zo aantrok – verliezen vond hij vooral erg omdat hij daarmee de trouwe fans teleurstelde – werd hij enorm geliefd. Hij zat vaak achter een typemachine brieven te beantwoorden van fans; soms nodigde hij hen zelfs bij hem thuis uit. De meest sprekende beelden komen uit 1973: na het winnen van de League Championship trofee liep hij met zijn spelers en de trofee langs het publiek. Bij ‘The Kop’ gooide een fan een Liverpool-sjaal naar Shankly; een politieagent gooide de sjaal opzij. Waarop Shankly de sjaal terugpakte en de agent terechtwees: “Don’t do that. This might be someone’s life”.

 

In het seizoen 1961-1962 bracht hij Liverpool terug naar de First Division, en in de jaren 60 en 70 kende Liverpool vele successen. In 1974, 60 jaar oud, trad hij terug. [9]

Het eerbetoon blijft: The Shankly Gates en een standbeeld bij The Spion Kop:

 

En hij wordt nog altijd toegezongen, zie The Fields of Anfield Road hierboven:
Shankly, they have taken you away
But you left a great eleven
Just before you went to heaven
Now the glory, round the Fields of Anfield Road

 

Bob Paisley, opvolger van Shankly en manager van 1974 tot 1983, had ook een working class achtergrond. Hij wilde nooit in de schijnwerpers staan, en was vanaf Shankly’s aantreden in 1959 zijn trouwe assistent geweest. In 1974 was hij de enige mogelijke opvolger van Shankly. Pas na lang aandringen door de club en door z’n familie aanvaardde hij de rol van eerste stuurman. En daar zou Liverpool FC wel bij varen.

Vele titels werden onder zijn leiding gehaald; het absolute hoogtepunt was op 25 mei 1977, Rome. Slechts vier dagen daarvoor had Liverpool de prestigieuze Cup Final ongelukkig verloren van aartsrivaal Man. United. Paisley zorgde voor herstel van het zelfvertrouwen… Liverpool veroverde voor de allereerste keer Europa en won in Rome de Europa Cup 1.

As the celebratory champagne flowed, Paisley, who was later honoured with an OBE, sat quietly in a corner of the team hotel. “I’m not having a drink because I want to savour every moment,” he said. “The Pope and I are two of the few sober people in Rome tonight!” [10]

Omdat Rome 77 ook het einde betekende voor sterspeler Keegan bij Liverpool moest er iemand gevonden worden om de successen te kunnen herhalen. Het is Paisley’s verdienste geweest dat hij ene Kenny Dalglish, de Celtic-hero, naar Liverpool haalde. Dalglish, King Kenny, werd de onbetwiste King of the Kop. Met Kenny Dalglish en andere sterspelers wonnen Paisley en Liverpool nog twee Europa Cups (Wembley, 1978 en tegen het machtige Real Madrid in Parijs, 1981).

Kenny Dalglish werd later speler-manager en werd begin 2011 teruggehaald als manager, aanvankelijk om het seizoen 2010-2011 af te maken, maar inmiddels verkozen als manager voor de komende drie seizoenen.

Het eerbetoon aan Paisley kreeg in 1999 een plechtig vervolg toen de Paisley Gateway officieel werd geopend. [10]

En natuurlijk wordt hij nog altijd toegezongen, zie opnieuw The Fields of Anfield Road hierboven:
Outside the Paisley Gates
I heard a Kopite calling
Paisley, they have taken you away
But you left the great eleven
Back in Rome in 77
And the Redmen they’re still playing the same way

King Kenny Dalglish, de huidige manager:

En in The Fields of Anfield Road:

All round the fields of Anfield Road
Where once we watched the King Kenny play (and could he play!)

[/color_box]

[divider]

[fancy_header]You’ll never Walk Alone betekent ook we will never forget[/fancy_header]

You’ll never Walk Alone heeft sinds zijn roots in 1945 een emotionele lading gehad die door o.a. de Hillsborough disaster alleen maar sterker is geworden. Die emotie is niet alleen het gezamenlijk beleefde verdriet en het verwerken ervan. Het is ook never ever forget. En er spreekt hoop uit, hoop op betere tijden:

At the end of the storm
There’s a golden sky
Though your dreams be tossed and blown
walk on with hope in your heart

[fancy_header]We will never forget … we’ll always remember Istanbul 2005[/fancy_header]

Eindhoven, 3 april 2007

[pullquote4 quotes=”true” align=”left”]We’ll always remember Instanbul 2005[/pullquote4]
Ik was in Eindhoven, voor PSV – Liverpool. Vroeg in de avond, bij een van de café’s waar veel Liverpool supporters een drankje nuttigden en natuurlijk ook zongen, vroeg een Liverpool-fan aan de café-baas of ze een spandoek mochten ophangen. Dat mocht, en toen het was opgehangen zag ik de eenvoudige tekst: We’ll always remember Istanbul 2005

Wat gebeurde er in Istanbul, op de avond van 25 mei 2005? We will always remember… the miracle of Istanbul

Miracles are possible!

In de eerste helft voltrok zich een drama. AC Milan scoorde drie keer, Liverpool ging met een 3-0 achterstand de kleedkamer in. De spelers schaamden zich diep, voor hun club, voor hun fans.

Maar de 40.000 fans zongen 15 minuten lang You’ll never walk alone…

In de tweede helft gebeurde het onmogelijke: de tweede helft was 7 minuten bezig toen Liverpool binnen 10 minuten (min. 52, 54 en 60) drie keer scoorde.

3-1

Hello!, hello!… Here we go…!

3-2

It’s in!, it’s in! Miracles are possible!

Penalty…

It was always gonna be a boring final wasn’t it?! …

3-3

Mission impossible accomplished!

In de verlenging verricht Liverpool’s keeper Dudek nog een onmogelijke dubbele redding. Miracles are possible… Penalty’s gaan beslissend zijn, Dudek de held, Liverpool de helden:

[vimeo url=”http://www.vimeo.com/27311213″ portrait=”0″]

[divider]

Hieronder nog een keer The Miracle:
[youtube url=”http://www.youtube.com/watch?v=tzG_ExXsm2M” rel=”0″]

[divider]

Hoe was dit mogelijk? Dit wonder kon gebeuren omdat alle Liverpool-fans gedurende de rust You’ll Never Walk Alone zongen.

[youtube url=”http://www.youtube.com/watch?v=S8CEh_TgAg4″ rel=”0″]

Toen de Liverpool-spelers aan het einde van de eerste helft afdropen werd het lied al ingezet, 15 minuten lang werd het gezongen, en de spelers, de manager iedereen van Liverpool was diep onder de indruk… Wat er in de rust gebeurde gaf het team dat met 3-0 achterstond de kracht om door te gaan.

Johan Cruyff:

There’s not one club in Europe with an anthem like You’ll Never Walk Alone. There’s not one club in the world so united with the fans. And they sent shivers down my spine. A mass of 40.000 people became one force behind their team. For that I admire Liverpool more than anything. [11]

When you walk through a storm / Hold your head up high / And don’t be afraid of the dark / At the end of the storm / There’s a golden sky

 

In het museum staan de Europa Cups; die van 2005 staat in een aparte vitrine:

Keeper Dudek verwoordde het zo:

One moment in particular stands out for me and that was when we were 3-0 down at half-time and as we walked back to the dressing room down the tunnel, the fans were on their feet singing songs. It was just fantastic! At the end we won it because of them. They lifted us up and helped us to believe that we could achieve it. […]
When we came out of the tunnel to play the second half it was the greatest moment of my life. When I came out we were losing 3-0. I can still feel it when all the people were standing up and singing You’ll Never Walk Alone. […]

Then something strange happened in the second half. I don’t know whether it was a miracle but it was just unbelievable and it’s quite difficult to understand. When you play football you have to realise that you’re playing for the people. In Istanbul, particularly in the second half and during extra time, that’s exactly what we were doing – playing for the people. [11]

Luis Garcia (Liverpool-speler 2004 – 2007):

We were sitting in the dressing room and we could clearly hear thousands of fans singing You’ll Never Walk Alone. Can you imagine how that felt? We were 3-0 down in the Champions League final and all we could hear were 45,000 people letting us know they still believed in us. We knew they had endured a long journey and made so many sacrifices to be there. It was at that point we started to believe too. [11]

Diego Maradona:

The Liverpool supporters […] showed their unconditional support at half-time when they were losing 3-0 and still they didn’t stop singing. [11]

Daarom is elk Liverpool-team zo verbonden met zijn fans, en zijn de fans zo verbonden met hun team; de liefde is wederzijds.

All round the fields of Anfield Road / We had dreams and songs to sing / About the glory, round the fields of Anfield Road

[divider]

[fancy_header]The Spion Kop[/fancy_header]

[pullquote4 quotes=”true” align=”left” variation=””]That Anfield Spion Kop is one of Liverpool Football Club’s most precious posessions[/pullquote4]
Voormalig Liverpool-aanvoerder Sir Matt Busby (1909 – 1994) werd later beroemd als manager van Manchester United. Na die periode keek hij terug, en vergeleek Manchester United met Liverpool. In het programmaboekje van Liverpool – Man. Un. staat een verhaal over Matt Busby’s Liverpool-periode (ter ere van zijn komst naar Anfield (12 maart 1936). Terugkijkend naar Manchester en Liverpool zei hij o.a.:

Only a man who has worn the red of Liverpool knows and appreciates the value of the Kop supporter. I know which side I’d rather be on. […] Liverpool have support and encouregement from some of the finest club followers in Britain. That Anfield Spion Kop is one of Liverpool Football Club’s most precious posessions and in all seriousness I am certain matches have been won through the vocal efforts of its regular patrons. […] The deafening roar that accompanies every attacking move carries sufficient volume to cause all but the most experienced of defences to panic and make mistakes. I know this is true because I have played at Anfield – for and against Liverpool. [13]

Zaterdag 5 maart 2011, stadion-tour, The Spion Kop

De naam The Spion Kop is Afrikaans (= Spion Heuvel), de heuvel waarop honderden Engelsen, van wie velen uit Liverpool, het leven lieten in The Battle of the Spion Kop (1900) in de Boerenoorlog in Zuid-Afrika. De Britse soldaten moesten de stad Ladysmith ontzetten en dachten een strategische plek gevonden te hebben: Spion Kop. Onder de soldaten waren ook een aantal voetballers van Liverpool en van Preston. Sommige overlevenden noemden de heuvel achter het doel ‘The Spion Kop’ als eerbetoon aan hen die sneuvelden op de Spion Kop in Zuid-Afrika. Sindsdien is The Kop de tribune van de meest hartstochtelijke en meest muzikale Liverpool aanhang. Het verhaal wordt mooi getoond in de volgende video:

[youtube url=”http://www.youtube.com/watch?v=nQq859tTto4″ rel=”0″]

[divider]

The Kop

Toen The Kop alleen maar staanplaatsen had stonden er 30.000 fans op alleen die tribune, zoals in 1964 toen Liverpool de kampioenswedstrijd tegen Arsenal won. Na de Hillsborough Disaster werd de tribune omgebouwd met allleen maar zitplaatsen, met een capaciteit van 12.000. The Kop is altijd beroemd geweest om z’n zangtalent, en The Beatles waren natuurlijk een rijke inspiratiebron. 34 songs sung by the kopites vind je op de officiële Liverpoolfc-site. [14]

Only a man who has worn the red of Liverpool knows and appreciates the value of the Kop supporter. (Sir Matt Busby)

[youtube url=”http://www.youtube.com/watch?v=XNboU_PbZMY” rel=”0″]

[divider]

[divider]

Vanaf onze plek mooi zicht op The Kop

en pal boven ’the box’ waar we Manager Kenny Dalglish zullen zien zitten, met rechts van hem Alex Ferguson, manager van Man. United.

[divider]

[fancy_header]En dan begrijp je het …[/fancy_header]

[fancy_titled_box title=”Mijn videootje”]De wedstrijd Liverpool – Manchester United staat op punt van beginnen. Zie hoe 22 spelers staan opgesteld op hun helft. En hoe er maar niet wordt afgetrapt. Geen protesten. Man United wandelt wat, vol respect, zo lijkt het. Zie ook hoe de scheidsrechter geduldig wacht. Hij is de baas, maar maant de spelers nog niet om af te trappen. Liverpool speelt de bal nog wat ontspannen rond. Zij kennen het ritueel. Iedereen kent het ritueel, het grote Man. United ook, hun manager Ferguson ook, en Liverpool’s Kenny Dalglish, King Kenny, natuurlijk ook. Zo gingen twee en een halve minuut voorbij. Het woord was aan de fans. Een bijna nederig respect voor de fans. Dát publiek, die crowd, die onderbreek je niet. Zie hoe het fluitsignaal nog niet mag klinken. Dat publiek, dat laat je You’ll Never Walk Alone helemaal uitzingen. Omdat het zo veel is gaan betekenen.
Het zijn die 2 minuten en 30 seconden die ik toevallig in dit filmpje heb vastgelegd:[/fancy_titled_box]

[vimeo url=”http://www.vimeo.com/21132423″]

[divider]

[divider]

Verwijzingen

[1] Wikipedia UK – You’ll Never Walk Alone

[2] zie bijvoorbeeld Meet The Singer: Gerry Marsden

[3] Wikipedia UK – Gerry & the Pacemakers

[4] Wikipedia UK – Ferry Cross the Mersey

[5] Remembering Hillsborough: You’ll Never Walk Alone

[6] Anfield remembers Hillsborough, BBC video

[7] Wikipedia UK – The Fields of Athenry

[7a] Wikipedia NL – The fields of Athenry

[toggle title=”tekst ‘The fields of Athenry” variation=””]

The Fields Of Athenry

By a lonely prison wall
I heard a young girl calling
“Michael they are taking you away
For you stole Travellyn’s corn
so that the young might see the morn’
Now the prison ship lies waiting in the bay”
By a lonely prison wall
I heard a young man calling
“Nothing matters, Mary,
when you’re free
Against the famine and the Crown
I rebelled, they ran me down
Now you must raise our child with dignity”
By a lonely habrour wall
she watched the last star falling
While the prison ship
sailed out against the sky
Sure she wait and hope and pray
for her love in Botany Bay
It’s so lonely round the fields of Athenry
Low lie the fields of Athenry
Where once we watched
the small free birds fly
Our love was on the wing
we had dreams and songs to sing
It’s so lonely ‘round the fields of Athenry

[/toggle]

[8] Wikipedia UK – The Fields of Anfield Road

[8a] The Guardian, 24 augustus 2011: Hillsborough families say documents should go through independent panel
zie ook:
The Guardian berichtte op 29 juli 2009: Hillsborough ‘secret’ documents to be released to families and public
The Guardian, 22 augustus 2011: Hillsborough petition hits enough signatures to trigger Commons debate
en op 3 februari 2010: Fight for justice is stepped up as Hillsborough documents are released

[9] Wikipedia UK – Bill Shankly

[10] Liverpoolfc.tv – Bob Paisley

[11] iPhone App: Istanbul 05

[12] Liverpoolfc.tv – The miracle of Istanbul

[13] ‘The thing about us and them is…’, in Liverpool FC v Manchester United FC Official Matchday Programme, 6 maart 2011

[14] Liverpoolfc – Kop Songs zie bijvoorbeeld hieronder:

[toggle title=”Bijvoorbeeld ‘Let it be’:” variation=””]

When we find ourselves in times of trouble,
Stevie G runs past me,
Playing the game with wisdom, Stevie G

And in my home, the Spion Kop,
We watch him jog, right in front of me,
Spreading balls with wisdom, Stevie G

Let it be, let it be, let it be, Stevie G,
The local lad turned hero, Stevie G

And when the jubilant Kopite people,
All living in The Park agree,
That we all know the answer, Stevie G,
And although we may all be fooled,
There is still a chance that we will see,
The footballing phenomen, Stevie G
Let it be, let it be, let it be, Stevie G

Spreading balls with wisdom, Stevie G
And when the night is cloudy,
There is still a man that we all see,
A young, committed Kopite, Stevie G,
Playing to the sound of music,
Stevie G runs past me,
Playing the game with wisdom, Stevie G,
Let it be, let it be, let it be, Stevie G,
For we all know the answer, his name is Stevie G

When we find ourselves in times of trouble,
Stevie G runs past me,
Playing the game with wisdom, Stevie G

And in my home, the Spion Kop,
We watch him jog, right in front of me,
Spreading balls with wisdom, Stevie G

Let it be, let it be, let it be, Stevie G,
The local lad turned hero, Stevie G

And when the jubilant Kopite people,
All living in The Park agree,
That we all know the answer, Stevie G,
And although we may all be fooled,
There is still a chance that we will see,
The footballing phenomen, Stevie G
Let it be, let it be, let it be, Stevie G

Spreading balls with wisdom, Stevie G
And when the night is cloudy,
There is still a man that we all see,
A young, committed Kopite, Stevie G,
Playing to the sound of music,
Stevie G runs past me,
Playing the game with wisdom, Stevie G,
Let it be, let it be, let it be, Stevie G
[/toggle]

[divider]