Apotheose van de Medio Maratón de Madrid
[titled_box variation=”” textColor=”#ffffff” title=”Ana Belén en Víctor Manuel: ‘La puerta de Alcalá'”]
Bernardo Fuster en Luis Mendo, van de band Los Suburbano, schreven in de jaren ’80 ‘La Puerta de Alcalá’; daarin vertellen ze het verhaal, de geschiedenis van dit monument. Het lied werd een enorme hit toen Ana Belén en Víctor Manuel het hadden opgenomen (in het album ‘Para la ternura siempre hay tiempo’, 1986).
Ik had het lied ergens achteraan in de playlist gezet, ‘La puerta de Alcalá’ uitgevoerd door Ana Belén en Víctor Manuel zou hard in m’n oren klinken wanneer ik daar niet ver meer vandaan zou zijn. Het zou een boost geven, want “daar is ze dan, daar is ze!, ja, kijk dan!, kijk omhoog! daar is ze!… la Puerta de Alcalá”
Ahí está, ahí está, ¡ahí está la Puerta de Alcalá!
¡Mírala, mírala, la Puerta de Alcalá!
Na bijna 16 km. zijn we terug bij het Parque del Retiro, maar nog lang niet bij de finish. Het park is groot, en we moeten er nog helemaal omheen. Ik was al zo vaak in het park geweest, ik wist dat het groot was, maar zó groot… Nog ruim vijf zware kilometers:
[margin20]
’t Zou een feest zijn, had ik bedacht, die laatste kilometers, de apotheose van deze halve marathon. En dat werd het ook. Bijna 30 minuten zouden deze kilometers duren. En elke minuut en elke seconde, elke stap, brengt me dichter bij de fel begeerde ontmoeting met Puerta de Alcalá (km. 19,5).
[/titled_box]
[one_half]
[/one_half]
[one_half_last]
[/one_half_last]
[one_half]
[/one_half]
[one_half_last]
(klik voor vergroting)
[/one_half_last]
[margin20]
[pullquote4 align=”left”]¡Ahí está…, ahí está, la Puerta de Alcalá![/pullquote4]Het feest is begonnen, de grote finale. Vanaf Station Atocha het zwaarste stuk, twee lange kilometers de heuvel op.
En dan, eindelijk, gebeurt het: ergens in de buurt van km. 19… Het feest van herkenning, want we zien in de verte de Puerta de Alcalá… ¡Ahí está…, ahí está, la Puerta de Alcalá!
De machtige stadspoort van Carlos III midden op het immense plein Plaza de la Independencia. In gedachten en in dromen had ik het al voor me gezien; als we daar zijn, dan is de finish dichtbij. Carlos III had de poort in 1770 zijn nieuwe uiterlijk gegeven, groter, met meer bogen en versieringen, met meer symboliek.
[margin20]
[pullquote4]nadie la engaña, toda la vida pasa por su mirada… viendo pasar el tiempo, la Puerta de Alcalá[/pullquote4]”niemand houdt haar voor de gek, ’t hele leven gaat aan haar blikken voorbij, ze ziet de tijd verstrijken”.[clearboth]
[margin20]Deze bogen zijn de alles-ziende ogen van de Puerta; verleden en heden zijn aan haar ogen voorbijgegaan. Koningen die kwamen en gingen, de Napoleontische bezettingsmacht in 1808, de bevrijders – ’t is de Plaza de la Independencia -, studenten die in opstand kwamen, hippie’s, dictators, niets en niemand onttrok zich aan haar blikken.
[margin20]
[margin30]
[pullquote4]Acompaño a mi sombra por la avenida,
mis pasos se pierden entre tanta gente, busco una puerta, una salida…[/pullquote4]Ze heeft al 11000 lopers voorbij zien komen, na mij nog enkele duizenden… In de verte zie ik haar en de verzen van Ana Belén en Víctor Manuel schieten door mijn hoofd:
“Aan de hand van mijn schaduw ga ik over straat, m’n stappen gaan verloren tussen zoveel mensen, ik zoek een poort, een uitweg…”
[margin20]
[margin30]
[pullquote4]La miro de frente y me pierdo en sus ojos, sus arcos me vigilan…[/pullquote4]”Oog in oog met haar, verloren in haar blik, onder het wakend oog van haar bogen…”
Onder die wakende ogen begint elke loper van binnen te juichen, en voelt dat het feest van de overwinning begonnen is, als je daar eenmaal bent, km. 19,5…
Eenmaal in de macht van hét symbool van Spanje’s trots, van Madrileense onverzettelijkheid en doorzettingsvermogen, stroomt dat gevoel bij je binnen en draagt je nog 1,5 km. mee naar de finish.
[margin30]
[titled_box variation=”” textColor=”#ffffff” title=”Huiveringwekkende mengeling van kracht, doorzetten en trots”]
Het filmpje hieronder is een opname van het live concert in Gijón (8-9 april 1994). Ana Belén en Víctor Manuel zingen ‘La puerta de Alcalá’.
De sfeer bij hun optreden past perfect bij het slot van deze halve marathon. Ze brengen duizenden in jubelstemming, in extase. Zo moeten duizenden lopers zich gevoeld hebben. Bij mij klonk het lied (toevallig op de goede plek in m’n playlist) op het juiste moment in m’n oren. En ik zag aan de gezichten van al die lopers rondom mij dat ze bij het aanschouwen van de Puerta de Alcalá minstens hetzelfde moesten voelen, een jubelstemming bij een huiveringwekkende mengeling van kracht, doorzettingsvermogen en trots.
’t Leek alsof dit optreden van Ana Belén en Víctor Manuel een slotfeest was na afloop van een mooie Medio Maratón de Madrid.
[/titled_box]
[one_half]
Acompaño a mi sombra por la avenida,
mis pasos se pierden entre tanta gente,
busco una puerta, una salida
donde convivan pasado y presente…
De pronto me paro, alguien me observa,
levanto la vista y me encuentro con ella
y ahí está, ahí está, ahí está, ahí está,
viendo pasar el tiempo,
la Puerta de Alcalá.
[/one_half]
[one_half_last]
Met mijn schaduw ga ik over straat,
m’n stappen gaan verloren tussen zoveel mensen,
ik zoek een poort, een uitweg
waar verleden en heden samen zijn…
Opeens houd ik stil, ik word bekeken,
ik kijk op, en mijn blik kruist de hare,
daar is ze!, daar is ze!
zij ziet de tijd voorbijgaan,
la Puerta de Alcalá
[/one_half_last]
[youtube url=”http://www.youtube.com/watch?v=h8lWaJWCfhM” hd=”1″ rel=”0″]
[margin10]
[one_half]
Una mañana fría llegó, Carlos III,
con aire insigne se quitó el sombrero
muy lentamente
bajó de su caballo, con voz profunda
le dijo a su lacayo: “ahí está,…
la Puerta de Alcalá…”
ahí está, ahí está,
viendo pasar el tiempo,
la Puerta de Alcalá.
[/one_half]
[one_half_last]
Op een koude ochtend arriveerde Carlos III
en plechtig nam hij langzaam zijn hoed af,
stapte van zijn paard, en met zware stem
sprak hij tot zijn lakei: “daar is ze,…
la Puerta de Alcalá”
daar is ze!, daar is ze!
zij ziet de tijd voorbijgaan,
la Puerta de Alcalá[/one_half_last]
[margin10]
[one_half]
La miro de frente y me pierdo en sus ojos,
sus arcos me vigilan,
su sombra me acompaña,
no intento esconderme,
nadie la engaña,
toda la vida pasa por su mirada.
Mírala, mírala, mírala, mírala, mírala,
la Puerta de Alcalá[/one_half]
[one_half_last]
Oog in oog met haar, verloren in haar blik,
onder het wakend oog van haar bogen,
houdt haar schaduw me gezelschap,
me verbergen is zinloos,
niemand houdt haar voor de gek,
’t hele leven gaat aan haar blikken voorbij
Kijk daar, daar is ze! kijk…, daar is ze…
la Puerta de Alcalá…[/one_half_last]
[margin40]